Wawrzyniec Gabler, znany również jako Laurentius Gablerus, urodził się w 1604 roku w Nowogardzie, a zmarł 7 listopada 1665 roku w Gdańsku. Był nie tylko poetą, ale również prawnikiem gdańskim, a także sekretarzem królewskim.
W latach 1622-1629 Gabler kształcił się w Gdańskim Gimnazjum Akademickim, a jego edukacja obejmowała także studia prawnicze. W 1643 roku zdobył stanowisko obrońcy przy gdańskim sądzie ławniczym, jednak zaledwie cztery lata później, w 1647 roku, stracił prawo do wykonywania adwokatury.
Jego kariera nabrała tempa w 1654 roku, kiedy został mianowany sekretarzem króla Jana II Kazimierza. Król wystawił dla Gablera list żelazny, co było wsparciem w jego konflikcie z radą miejską Gdańska.
W 1653 roku Gabler wydał dzieło pt. Elegidia epidictica, które stanowiło zbiór łacińskich wierszy epigramatycznych. W tym utworze autor oddał hołd władcom Polski i Szwecji, a także burmistrzom oraz rajcom Gdańska. Niemniej jednak, nie brakowało również wierszy z uszczypliwymi uwagami na temat mieszkańców Gdańska, co skutkowało zakazem rozpowszechniania tego dzieła przez radę miejską 20 marca 1654 roku.
Wawrzyniec Gabler odszedł z tego świata, zostając pochowanym w Kościele Świętej Trójcy w Gdańsku, co stanowi symbol jego związku z miastem.
Oceń: Wawrzyniec Gabler